Leven we niet op de Titanic?

Toen al duidelijk was, dat het schip de Titanic zou vergaan, speelden op het dek nog de musici van het orkest. Dat hielp om te voorkomen dat er paniek uitbrak. Ze zijn alle acht verdronken. De vader van een van hen kreeg naderhand een brief van het agentschap waar ze in dienst waren met de vraag om een bedrag van 14 shilling en 7 cent terug te betalen, ter compensatie voor het verlies van het uniform van John bij de schipbreuk. Maar dit staaltje van menselijke gevoelloosheid terzijde.

Soms voelt alles wat ik doe als het spelen in het orkest van de Titanic. Het is wel zinvol, maar leidt af van de ramp die zich aan het voltrekken is.

Gister was het 30 graden, een unicum in september. De afgelopen zomer was by far de warmste ooit sinds het wordt bijgehouden. Overstromingen door extreme regenval enerzijds en bosbranden anderzijds zijn bijna dagelijkse kost. Meer rampen zullen volgen. De vraag is niet óf ze komen, maar hoe erg ze zullen zijn. Ik wil niet te erg somberen, maar ik zie soms niet hoe ik dat kan voorkomen, anders dan door mijn ogen te sluiten. En dat wil ik niet. Ik weet niet of het nog te redden is, maar we moeten in elk geval alles op alles zetten. Het zal mijn tijd nog wel duren, maar voor de toekomstige generaties.

Mijn zoon en vrouw gaan morgen meedoen aan de blokkade van de A12. Deze blokkade is om af te dwingen dat de miljardensubsidies voor fossiele brandstoffen worden gestopt. De bedoeling is dat deze blokkade permanent wordt volgehouden tot het doel is bereikt. Ik geloof niet dat vrouw en zoon van plan zijn zolang te blijven. Verreweg de meeste Nederlanders keuren dat ook af. Mensen moeten niet gehinderd worden. Ik snap dat wel en toch begin ik me steeds meer af te vragen of het doel de middelen niet heiligt.

Op zich ben ik altijd wat huiverig voor heilige overtuiging, maar het menselijke vermogen de waarheid niet onder ogen te willen zien is wel erg groot. Misschien dat daartegen alleen drastische acties helpen. Of drastische acties hélpen of de weerstand alleen maar vergroten is overigens nog omstreden. Mijn persoonlijke indruk is dat het op de lange termijn wel degelijk bijdraagt aan de bewustwording. En die is broodnodig. Ik wil ook nog weer wijzen op het initiatief van Patrick Deckers. Sluit je aan, onderteken in elk geval het manifest van Caring Doctors. Alle beetjes helpen. Ik denk dat Patrick morgen ook bij de blokkade zal zijn.